Cło na elektronikę

Sprzęt elektroniczny w dzisiejszych czasach wydaje się niezastąpiony. Import elektroniki jest popularny, a przed sprowadzaniem jakiegokolwiek produktu należy najpierw zapoznać się ze stawkami celnymi i obowiązkami. Przedstawimy, ile wynosi cło na elektronikę oraz do jakich dyrektyw importer powinien się ustosunkować, wprowadzając towar do obiegu na terenie Unii Europejskiej.

Cło na elektronikę

Zanim zainicjujesz proces importowy, zapoznaj się ze stawkami celnymi obowiązującymi na dany produkt. Cło obowiązujące przy imporcie do Polski znajdziesz w dwóch systemach taryfowych:

• TARIC – Zintegrowana Taryfa Wspólnot Europejskich – zawarte są kody celne, stawki, cła antydumpingowe;
• ISZTAR – Informacyjny System Zintegrowanej Taryfy Celnej – zawarte są informacje takie jak w TARIC oraz o wysokości podatku VAT.

W obydwóch systemach należy stosować wysokości stawek zawartych w wierszu Erga Omnes (wobec wszystkich krajów). Cło dotyczy produktów sprowadzanych spoza Unii Europejskiej, ponieważ w wymianie wewnątrzunijnej się go nie opłaca.

Cło na elektronikę – przykłady

W systemach taryfowych, większość urządzeń elektronicznych przyporządkowana jest do działu 85 w sekcji XVI. Poniżej przedstawiamy przykładowe produkty, wraz z ich kodem celnym oraz stawką.

• 8422 11 00 00 – Domowe zmywarki do naczyń (2.7%)
• 8450 12 00 00 – Maszyny pralnicze typu domowego lub profesjonalnego o pojemności jednorazowej nieprzekraczającej 10 kg suchej bielizny z wbudowaną suszarką odśrodkową (2.7%)
• 8471 30 00 00 – Tablety (0%)
• 8471 90 00 00 – Laptopy: maszyny do automatycznego przetwarzania danych i urządzenia do nich… (0%)
• 8473 30 00 00 – Myszy komputerowe (0%)
• 8473 30 20 00 – Zespoły elektroniczne np. do komputerów (0%)
• 8508 11 00 00 – Odkurzacze z własnym silnikiem elektrycznym (2.2%)
• 8509 40 00 00 – Młynki i miksery spożywcze; sokowirówki (2.2%)
• 8510 10 00 00 – Golarki, maszynki do strzyżenia z własnym silnikiem elektrycznym (2.2%)
• 8512 10 00 00 – Sprzęt oświetleniowy lub sygnalizacji wzrokowej, w rodzaju stosowanych w rowerach (2.7%)
• 8513 10 00 00 – Lampy (5.7%)
• 8516 31 00 00 – Suszarki do włosów (2.7%)
• 8516 40 00 00 – Żelazka do prasowania, elektryczne (2.7%)
• 8516 50 00 90 – Kuchenki mikrofalowe (5%)
• 8516 72 00 00 – Opiekacze do grzanek (2.7%)
• 8517 12 00 00 – Telefony do sieci komórkowych lub do innych sieci bezprzewodowych (0%)
• 8518 10 00 90 – Mikrofony i ich stojaki (0%)
• 8518 21 00 00 – Głośniki zamontowane w obudowach (0%)
• 8518 30 00 90 – Słuchawki nagłowne i douszne (0%)
• 8525 80 30 00 – Cyfrowe aparaty fotograficzne (0%)
• 8531 10 30 00 – Aparatura przeciwwłamaniowa, przeciwpożarowa oraz inna temu podobna, do stosowania w obiektach budowlanych (2.2%)

Nic dziwnego, że import elektroniki jest popularny – takie urządzenia obejmuje niskie cło.

Import elektroniki – obowiązki importera

Importerzy są zobowiązani wprowadzać do obrotu wyłącznie artykuły zgodne ze stosownymi wymaganiami. Towar bez odpowiednich oznaczeń, certyfikatów, dokumentów itp., nie przejdzie odprawy celnej, należy więc o wszystko zadbać przed odprawą. Niestosowanie się do norm, gdy jest to wymagane, podlega karom finansowym, niedopuszczeniu produktu do obrotu lub wycofaniu produktu z rynku.

Jednym z głównych wymaganych oznaczeń na sprzęcie elektronicznym wprowadzanym do obiegu na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG, EEA), jest oznakowanie CE. Artykuł można oznaczyć CE, jeśli tylko spełnia on wymogi narzucone przez UE zawarte w dyrektywach Nowego Podejścia. Kolejność jest następująca:

1. Towar przechodzi testy. Wyniki z badań wystawia jednostka certyfikująca w postaci test reports.
2. Na podstawie test reports firma certyfikująca wystawia certyfikat CE (cerificate of conformity), świadczący o tym, że artykuły spełniają wymagania.
3. Na podstawie otrzymanych dokumentów producent lub jego upoważniony przedstawiciel (np. importer) wystawia pisemną deklarację zgodności (declaration of conformity) poświadczając na swoją odpowiedzialność, że produkt spełnia normy.
4. Na podstawie ww. dokumentów można nałożyć na produkt oznaczenie CE.

Należy mieć także sporządzoną dokumentację techniczną oraz instrukcję obsługi.

Ponadto, jeśli urządzenie posiada etykietę energetyczną lub zaopatrzone jest w baterię, wymagany jest wpis do bazy EPREL (2017/1369). W sprawie samych baterii oraz akumulatorów, należy zapoznać się z dyrektywą 2006/66/WE.

WEEE (2012/19/UE) to dyrektywa dotycząca zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Według dyrektywy, producenci, dostawcy i importerzy ww. urządzeń są odpowiedzialnymi za zbiór, ponowne użycie, recykling i odzyskiwanie elektroodpadów. Pod dyrektywę podchodzą na przykład urządzenia konsumenckie, oświetleniowe, małe i duże urządzenia gospodarstw domowych. Między innymi wymaga ona od importera nałożenia na produkt oznaczenia przekreślonego kontenera.

Zestaw dyrektyw związanych z CE

W zależności od typu urządzenia, wymagana może być zgodność z dyrektywą Nowego Podejścia ROHS, regulującą stosowanie określonych substancji niebezpiecznych w sprzęcie elektrycznym oraz elektronicznym (najnowsza wersja 2015/863). Oznacza to, że w konkretnym przypadku, aby otrzymać oznakowanie CE, należy wykazać spełnianie wymogów ROHS. Ta dyrektywa obejmuje szeroką gamę produktów, między innymi takie urządzenia jak żelazka, telefony komórkowe, odbiorniki radiowe, czujniki dymu, lodówki i wiele innych.

Dodatkowo, niektóre urządzenia elektroniczne obejmuje dyrektywa niskonapięciowa LVD (2014/35/UE). Dotyczy ona sprzętu pracującego w zakresie napięć 50-1000V prądu przemiennego oraz 75-1500V prądu stałego. Nie obejmuje ona jednak wszystkich artykułów tego typu, jak na przykład liczników energii elektrycznej, które mają własną dyrektywę.

Dyrektywa EMC (2014/30/UE) dotyczy kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń, czyli ma zastosowanie do wszystkich sprzętów, które zawierają aktywne elementy elektroniczne i elektryczne.

W przypadku urządzeń radiowych, tj. emitujących i obierających fale radiowe na potrzeby radiolokacji lub radiokomunikacji, zastosowanie ma dyrektywa radiowa RED (2014/53/UE).

Dyrektywa ErP (2009/125/WE) dotyczy wymagań w stosunku do wprowadzanych do obrotu lub użytkowania produktów związanych z energią, tzw. ekoprojektów.

W przypadku poszczególnych produktów, wymagana jest zgodność z wieloma dyrektywami.