Większość konsumentów wybierając sprzęt AGD, RTV i inne wyposażenie tego typu, zwraca uwagę na jego efektywność energetyczną. Preferują oni modele, które zużywają mniej energii, co przekłada się na gromadzenie oszczędności. W Unii Europejskiej o tym, jak dużo energii zużywa dane urządzenie, informuje etykieta energetyczna. Jak zrozumieć oznaczenia na etykiecie energetycznej i kiedy jest ona wymagana w UE?
Jaki sprzęt musi posiadać etykietę energetyczną?
Etykieta energetyczna to zazwyczaj nalepka na zewnątrz urządzenia, która zawiera informacje o klasie efektywności energetycznej i innych zasobach zużywanych przez dany sprzęt. W UE wprowadzona została przez dyrektywę 92/75/WE, zastąpioną przez dyrektywę 2010/30/UE, która została zastąpiona przez obecne rozporządzenie (UE) 2017/1369.
Efektywność energetyczna dotyczy przede wszystkim sprzętu elektrycznego/elektronicznego. Przykłady produktów z etykietą energetyczną to:
- lodówki, chłodziarki, zamrażarki
- zmywarki, inne urządzenia kuchenne
- grzejniki
- odkurzacze
- klimatyzatory, wentylatory
- kotły na paliwo stałe
- telewizory i inne ekrany elektroniczne
- dekodery STB
- komputery, serwery, konsole do gier
- pralki, suszarki elektryczne do ubrań
- opony
- żarówki i lampy.
Etykieta energetyczna nie jest wymagana w przypadku m.in. produktów z drugiej ręki (używanych), różnych urządzeń chłodniczych oraz środków transportu osób i towaru.
Etykieta energetyczna – nowy wzór od 2021 roku
Od marca (lub września dla żarówek i lamp) 2021 roku obowiązuje etykieta energetyczna w odświeżonej szacie graficznej. Zmieniły się także zasady oznaczania. System A-D z plusami został zastąpiony systemem A-G, gdzie A oznacza najlepszy wynik.


1. Klasy energetyczne od 2021 r.
Nie dodaje się do literowych oznaczeń plusów. Obowiązuje siedem klas:
- kategoria A – kolor zielony; produkt zużywa najmniej energii (jest najbardziej efektywny energetycznie)
- kategoria B
- kategoria C – dawny A+++
- kategoria D – dawny A+++ ze współczynnikiem efektywności energetycznej (EEI) niższym niż 44
- kategoria E – dawny A+
- kategoria F – dawny A+ oraz B, z EEI < 55
- kategoria G – kolor czerwony; produkt zużywa najwięcej energii (dawne klasy B i C z EEI <95)
2. Kod QR na etykiecie energetycznej
Szczegóły dotyczące produktu i jego efektywności energetycznej dostępne są dla konsumentów poprzez zeskanowanie kodu QR, który jest w prawym górnym rogu etykiety energetycznej. Dane te są zebrane w europejskiej bazie danych o produktach do celów etykietowania energetycznego (EPREL).
3. Piktogramy na etykiecie energetycznej
Cechy charakterystyczne produktu są przedstawione w formie graficznej z podpisami wartości (jeśli dotyczy). Poszczególne grupy produktowe mają własne piktogramy informujące o efektywności energetycznej np. w trybie HDR w przypadku ekranów.
4. Inne informacje
W przypadku różnych grup produktowych zastosowanie mają dodatkowe oznaczenia. Mogą one dotyczyć m.in. skali emitowanego hałasu. Informacja ta znajduje się w dolnej części etykiety energetycznej.
Kto jest odpowiedzialny za etykietę energetyczną na produkcie?
Producenci, upoważnieni przedstawiciele producenta spoza UE z siedzibą w UE/EOG/Północnej Irlandii i importerzy produktów mają obowiązek:
- zarejestrować produkty wymagające etykiety energetycznej w EPREL
- sprawdzić, czy sprzedawane urządzenie podlegające wymogowi etykietowania energetycznego jest opatrzone właściwą etykietą
- udostępnić sprzedawcom etykiety i karty informacyjne produktu (nieodpłatnie)
- umieścić etykietę w takim miejscu, gdzie będzie ona widoczna i czytelna (w sklepach, przy sprzedaży na odległość).
Jak wygenerować etykietę energetyczną?
Etykieta energetyczna jest generowana w bazie danych EPREL na podstawie wprowadzonych danych przy rejestracji danego modelu.
Rejestracja produktu w EPREL
Aby zarejestrować produkt w EPREL, najpierw należy:
- założyć konto EU Login
- sprawdzić wytyczne dotyczące rejestracji
- zapisać swoją firmę w bazie (utwórz nową organizację dostawcy).
Następnie można przejść do rejestracji modelu. Rejestracja produktu obejmuje podanie informacji takich jak:
- dokumentacja techniczna (dokumentacja umożliwiająca organom nadzoru rynku ocenę dokładności etykiety i karty informacyjnej produktu, jak i zestawienia wyników badań lub inne dowody techniczne)
- karta informacyjna produktu (standardowy dokument drukowany lub elektroniczny zawierający informacje dotyczące produktu)
- monitorowanie przestrzegania przepisów.