Najważniejszymi cechami transportu morskiego są wielkotonażowość oraz duży, często międzykontynentalny zasięg przewozu towarów. Prawo dotyczące międzynarodowego transportu towarów niebezpiecznych drogą morską reguluje kodeks IMDG (International Maritime Dangerous Goods Code). W tym artykule omówimy najważniejsze aspekty transportu morskiego i transport IMDG.
Czym jest IMDG?
Międzynarodowy kodeks morskich towarów niebezpiecznych (IMDG – International Maritime Dangerous Goods) zawiera przepisy dotyczące bezpiecznego przewozu niebezpiecznych towarów drogą morską, które obejmują szeroki zakres produktów: materiały wybuchowe, toksyczne lub zakaźne substancje, łatwopalne substancje stałe lub płyny, substancje radioaktywne, substancje żrące, trujące gazy oraz niektóre pestycydy i herbicydy.
Przepisy IMDG uwzględniają charakterystykę towarów niebezpiecznych oraz warunki zewnętrzne panujące podczas przemieszczania materiału niebezpiecznego takie jak wilgotność czy ruchy statków na wodzie.
IMO
Organem odpowiedzialnym za IMDG jest Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO – International Maritime Organization). IMO jest wyspecjalizowaną agencją Narodów Zjednoczonych (ONZ). Jej głównym celem jest poprawa bezpieczeństwa i ochrony międzynarodowej żeglugi oraz zapobieganie zanieczyszczeniom wód pochodzącym ze statków.
IMO zajmuje się także kwestiami prawnymi, w tym kwestiami odpowiedzialności i odszkodowań oraz ułatwianiem międzynarodowego ruchu morskiego. Zmiany dotyczące transportu towarów niebezpiecznych uaktualniane są co dwa lata.
Transport IMDG – przykładowe wymogi
Wszystkie towary niebezpieczne niezależnie od swojego miejsca pochodzenia muszą spełniać obowiązkowe wymagania IMDG. Warto zaznaczyć, że kod towarów niebezpiecznych ma zastosowanie do wszystkich statków przewożących ładunki na całym świecie. Podstawowe wymagania dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych drogą morską obejmują:
1. Oznakowanie i klasyfikacja towarów
Zgodnie z treścią IMDG towary niebezpieczne podlegają różnym klasyfikacjom (na przykład materiały wybuchowe należą do klasy 1, a gazy do klasy 2). Oznacza to konieczność odpowiedniego oznakowania przed wysyłką. Kontener powinien być oklejony z każdej strony pomarańczowymi nalepkami z zamieszczonym numerem UN przewożonego ładunku. Ma to na celu ułatwić pracę wszystkim podmiotom zaangażowanym w obsługę łańcucha dostaw. Dzięki temu następuje szybsza identyfikacja ładunku.
2. Opakowanie
Odpowiednie opakowanie zależy od klasy i rodzaju ładunku. W przypadku towarów niebezpiecznych spedytorzy są zobligowani do wyboru opakowań wewnętrznych i zewnętrznych, które nie wejdą w reakcję pod wpływem kontaktu z niebezpieczną substancją. Dodatkowo opakowania muszą być szczególnie odporne na uszkodzenia mechaniczne.
3. Oddzielenie od innego ładunku
Jeśli istnieje zagrożenie, że towar może wchodzić w reakcję z inną substancją znajdującą się na statku, nadawca musi upewnić się, że ładunek jest trzymany z dala od potencjalnie szkodliwej substancji.
Podział na klasy
Należy zaznaczyć, że porządek liczbowy klas w przewozie produktów niebezpiecznych drogą morską nie zależy od stopnia zagrożenia. Podstawowa klasyfikacja przedstawia się następująco:
Klasa 1: Materiały wybuchowe
Klasa 2: Gazy
Klasa 3: Materiały ciekłe – ciecze łatwopalne
Klasa 4: Substancje stałe łatwopalne, substancje podatne na samozapalenie; substancje, które w zetknięciu z wodą tworzą gazy palne
Klasa 5: Substancje utleniające i nadtlenki organiczne
Klasa 6: Substancje toksyczne i zakaźne
Klasa 7: Materiały promieniotwórcze/radioaktywne
Klasa 8: Materiały żrące
Klasa 9: Różne inne materiały i przedmioty niebezpieczne których nie ujęto w innych klasach a ujawniają właściwości niebezpieczne
Jednak każda z klas dzieli się na dodatkowe kategorie. Dokładną rozpiska znajduje się w treści IMDG, którą można znaleźć na stronie IMO.
Wymagane dokumenty
Zgodnie z treścią IMDG podczas realizacji wysyłek morskich towarów niebezpiecznych IMO w kontenerach wymaga się przedstawienia poniższych dokumentów:
- deklaracja towarów niebezpiecznych (Dangerous Goods Declaration);
- certyfikat pakowania kontenera (Container Packing Certificate);
- szczegóły dotyczące towarów niebezpiecznych;
- karta charakterystyki produktu (MSDS).
Więcej na temat transportu towarów niebezpiecznych można znaleźć w naszych artykułach:
